Nordstau
Begin Maart hield een Nordstau flink huis in het westen van Europa en met een weekje skiën met de familie voor de boeg in Tignes leek het erop dat ik – redelijk – met de neus in de poedersneeuw zou vallen. Toegegeven, de echte decimeters poeder vielen in Oostenrijk en Zwitserland, maar met een beetje mazzel pikt de Tarentaise een graantje mee. En dat is mooi, want in Espace Killy is het goed off-piste skiën met routes als bijvoorbeeld Vallon de la Sache, le Glattier, Tour du Charvet en de couloirs van Chardonnet nabij ‘Le Spot’ en die van Le Bellevarde. De meeste heb kunnen afvinken dankzij de hulp van gids Louis, maar er is nog genoeg onontdekt terrein om voor terug te gaan!
Le Charvet
Vallon de la Sache
Le Glattier
Louis fume une pipe?
Mooie kerel, die Louis. Heeft zeker ruim 60 jaren achter zich liggen en heeft waarschijnlijk ook al die tijd op de ski’s gestaan. Iets wat duidelijk te zien is aan zijn zongebruinde kop, grijze haar en van die grove rimpels veroorzaakt door kou en buitenlucht. Het blijft gissen overigens, want Louis spreekt geen woord over de grens, net als de rest van de groep trouwens. Voor mij zit er dus niets anders op dan me te behelpen met mijn gebrekkige Frans van de middelbare school. Maar een ding is zeker, die gozer skiet als de beste. Tikje oldschool misschien, maar who cares?
une journée très agréable, que tu aimes
Na een drietal dagen met Louis op pad te zijn geweest waarbij we fantastische poeder hebben gescoord, gaan we terug richting Tignes als een van de mannen uit de groep begint over Le Tour de Tarentaise. In eerste instantie zit ik hem wazig aan te staren, want ik begrijp er weer eens geen kloot van, maar na een 2e poging begint het kwartje te vallen. Na heeeeel kort twijfelen maak ik me klaar voor une journée très agréable, que tu aimes! Diezelfde middag nog ga ik de speciale skipas halen die me recht geeft om een dag in Les 3 Vallees en Paradiski te mogen zijn (gratis!).
‘s Ochtends beginnen we in Tignes en al snel verdwijnen richting Champagny. Op een gegeven moment kruist een kudde van exact 27 berggeiten (in Frans: Chamoix – klinkt gewoon veel mooier) ons pad. Nonchalant trekken de beesten een bergrug over en wij vervolgen onze route naar Champagny. Daar aangekomen halen we onze dagkaart en stappen we in de gondel op weg naar de gletsjer van La Plagne. Op de spectaculaire noordzijde van Le Bellecote begint de afdeling met een verval van 1600 m in een smalle couloir. Beneden aangekomen komt de skibus een paar minuten later aan die ons naar Vallandry zal brengen. Hier stoppen we voor de lunch; en met een Frans gezelschap betekent dat natuurlijk bier, wijn en 3 gangen.
Helemaal voldaan pakken we de ski’s weer uit het rek en gaat de weg omhoog naar de Aguille Rouge van Les Arcs. Hier stoppen we even om te genieten van het adembenemende uitzicht over de vallei en natuurlijk de noordzijde van Le Bellecote die we een paar uur eerder hebben geclaimd. We krassen een stuk piste af en slaan gelukkig al snel rechtsaf om via de couloir die parallel aan de Olympische piste loopt naar Arcs 2000 te skien. Daar nemen we de laatste stoeltjeslift van de dag en zien we de zon langzaam begint te zakken. Het einde van de dag nadert en we dalen voor de laatste keer af naar het dal. Het is een vrij steile helling en de benen beginnen moe te worden. Beneden in Villaroger wacht de taxi die ons naar terugbrengt naar Tignes. We hebben dan zo’n 80 km afgelegd en op drie pieken boven de 3000 meter gestaan. Een prachtige dag!
